1.Føroyar er eitt vakurt land,
har havi eg mítt ættarband,
sjálvt um landið lítið er,
tað einki pettið ger.
2.Í Føroyum bleiv eg borin í heim,
míni barnaár eg livdi í gleim,
vit hava tað so gott,
sjálvt um veðrið kann tykjast grátt.
3.Vit sova jú øll í song,
okkum nýtist ei at vera svong,
tað er ei sum úti í stóru verð,
har sum neyð og hungur er.
4.Men ofta eru vit ótilfreds,
vit vilja jú hava ein størri kreds,
ei verður tonkt yvir tað,
hvussu onnur verða forfyld í dag.
5.Latum okkum vera glað,
yvir tað sum vit hava í dag,
vit kunnu jú ikki vita,
hvussu leingi vit so trygg sita.
S. S.1982.
Selma Sandá 